Πέμπτη 7 Απριλίου 2011

για πέντε ώρες στην Αθήνα

... βρέθηκα το Σάββατο, που πέρασε. Στο κέντρο.


Βέβαια και ίσως κάποιος που ζει στην Αθήνα, μάλλον αλλιώς θα εννοεί το κέντρο, από όλους εμάς, της επαρχίας τους κατοίκους. Ο καθένας ορίζει αλλιώς τον τόπο που ζει, το χώρο του και το χωροχρόνο του.

Αυτό το νοιώθεις αρκετές φορές, ίσως και με υπερβολή, ότι κουβαλάς το καλάθι με τις ντόπιες κότες από το χωριό πεσκέσι για φίλους και συγγενείς, αλλά ξεχάστηκες κάπου στην πλατεία Συντάγματος. Οι άλλοι τρέχουν κι εσύ πας αργά. Και χαζεύεις. Και κάποιοι σε χαζεύουν επίσης.

Φυσικά δε ζητάς να συναντήσεις γνώριμα πρόσωπα, όπως εκεί που ζεις και λίγο πολύ, όλοι ή οι περισσότεροι είναι γνωστοί. Αλλά νοιώθεις ότι είναι αφύσικο, να σπρώχνονται, να σε σπρώχνουν, όπως κατεβαίνεις στο μετρό οι βιαστικοί ακροβάτες των κυλιόμενων, δίχως μια κουβέντα ή έστω ένα μορφασμό.

Κι αυτή τη φορά αναρωτήθηκα, αν στην Αθήνα έφτασε ποτέ η άνοιξη ή αν φτάνει ποτέ....

14 σχόλια:

Τσαλαπετεινός είπε...

Αυτή η άνοιξη που λες έχει χρόνια να φανεί. Εδώ με το τουφέκι την κυνηγάμε.

(Μήπως ήσουν στο Σύνταγμα το βράδυ του Σαββάτου;)

δύτης των νιπτήρων είπε...

Μα να μη μπορούμε να συγχρονιστούμε...

γρηγόρης στ. είπε...

Τσαλαπετεινέ,

κι εδώ ήρθαν από χτες τα χελιδόνια, αλλά δεν ξέρω πόσοι το παρατήρησαν.
[Είδα το ηλιοβασίλεμα με καφέ και λουκουμάδες στα Καμένα Βούρλα, για αυτό που ρωτάς.]

Δύτη,
αν το θες, θα γίνει...

δύτης των νιπτήρων είπε...

Κι εγώ είδα χελιδόνια. Αν και ο ουρανός ήταν εντελώς χειμωνιάτικος εδώ.

(Λες να μην το θέλω;)

Γιώργος Κατσαμάκης είπε...

Δεν περνάτε όλοι μια βόλτα από την Ακαδημία; Κατεβείτε στη βιβλιοθήκη. Κερνάω καφέ. Στον κήπο μπροστά οι νεραντζιές είναι ολάνθιστες. Εκρήγνυνται οι μυρωδιές...

ΥΓ. Σας περιένω

fvasileiou είπε...

Εμένα με σοκάρει η συσσωρευμένη οργή. Οι Αθηναίοι μοιάζουν να ψάχνουν αφορμές για να εκραγούν.

γρηγόρης στ. είπε...

Γιώργο,
ευχαριστώ, και πολύ θα 'θελα να δω αυτά που καταλογογραφείς [όπως λες στο fb], αλλά καθημερινή μάλλον δύσκολο.

Φώτη,
την οργή δεν την είδα και αρχίζω να πιστεύω ότι είναι μάλλον ένας αστικός μύθος, όσο ένοιωσα την απρόσωπη αδιαφορία για τον διπλανό.
Κι αυτό δεν είναι καλής ποιότητας ζυμάρι για πολλά πράγματα....

fvasileiou είπε...

Τυχερός είσαι. Πριν από ένα μήνα που έμεινα λίγες μέρες στη Μεγαλεύουσα είδα ανθρώπους να πιάνονται στα χέρια για ασήμαντη αφορμή τουλάχιστον δυο φορές. Και μεγάλο εκνευρισμό στα ΜΜΜ, ανάμεσα στους οδηγούς, στους πεζούς που περπατάνε.
Αλλά είτε οργή, είτε αδιαφορία, είτε και τα δυο μαζί, καλό ζυμάρι δεν είναι.

Unknown είπε...

Καλησπερα, την επομενη φορα να πιεις τον καφε σου στην παραλια Ραχων....βεβαια δεν ειναι Σαλονικιοττικο ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ, αλλα ειναι καλο
Εγω ενοιωσα εναν ζεστο αερα χθες βραδυ και το αρωμα απο τις πασχαλιες μου που ανθισαν......
Μητε εγω διαγιγνωσκω οργη......μαλλον εκτονωνεται εντος της ειονικης πραγματικοτητας.....απαθεια;;;φοβος;;;προσωπικα πιστευω πως ειναι το τελευταιο μαζι με αγνοια της επομενης.

γρηγόρης στ. είπε...

Γειά σου, Τασούλα,

στις Ράχες λοιπόν την επόμενη φορά.
Αλλά να πω και την αλήθεια, το ηλιοβασίλεμα στη Σαλονίκη το προτιμούσα ψηλα από τα Κάστρα.

[Αδιαφορία, ό,τι πιο σκοτεινό μετά τον φόβο]

Unknown είπε...

Γρηγορη, ψυλα απο τα καστρα και απο τον αυλογυρο της Μ.Βλαταδων.

Unknown είπε...

Ti [ψυλα] ειν' αυτο;;;;;

γρηγόρης στ. είπε...

Απο 'κει ακριβώς!
Ψηλά είναι, δεν είναι παραλία...

δύτης των νιπτήρων είπε...

Ομολογώ πως τέτοια περιστατικά δεν τάχω δει με τα μάτια μου, αλλά να, σε σκέφτηκα.

Αρχειοθήκη ιστολογίου

ΔΙΑΒΑΤΕΣ

ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΑΤΕ!

Συνολικές προβολές σελίδας

FeedBurner FeedCount